18 września spotkaliśmy się pierwszy raz po wakacjach,
by porozmawiać o książce Jennifer Brown „Nienawiść”.

Walerie i jej chłopak Nick są uczniami liceum. Nie bardzo odnajdują się w szkolnej rzeczywistości. Mają swój świat, swoją paczkę przyjaciół. Na pozór nic złego się nie dzieje. Na pozór. W szkole nigdy nie jest dobrze, zawsze ktoś „rządzi”. Są kaci i ofiary. Ci, którzy szykanują i ci, co poddają się temu. Różne są tego powody.

Zastanawialiśmy się nad tym, dlaczego ofiary nie próbują się jakoś wyzwolić i nie szukają pomocy u innych. Czemu są bierne wobec przemocy. Narastające emocje muszą znaleźć gdzieś ujście i niestety często prowadzą do tragedii. Tragedia Nicka i Walerie zaczęła się od „listy do odstrzału”, na której pojawiły się nazwiska znienawidzonych osób. Lista powstała na skutek żartu; stała się niejako sposobem na narastającą frustrację. Od frustracji do agresji jest niewielki krok. Nick strzela do uczniów w szkolnej stołówce, po kolei – według listy. Na końcu rani Walerie i zabija siebie. Po masakrze wszyscy próbują się na nowo odnaleźć, wyciągnąć wnioski. Te wydarzenia rozegrały się w szkole, w kraju – gdzie dostęp do broni jest powszechny. Stwierdziliśmy, że w naszych szkołach mamy podobne problemy. Przemoc fizyczna, psychiczna to nie epizody, a często codzienność. Stąd próby samobójcze, które tak naprawdę są wołaniem o pomoc; czy nawet samobójstwa.

I znów padły oskarżenia w stronę dorosłych…

Walerie i Nick z książki Jennifer Brown nie mieli oparcia w rodzicach – zajętych swoim dorosłym życiem: kochankami, rozwodami. Dlaczego nie ma dorosłych, kiedy są potrzebni i dlaczego nie można się z nimi dogadać? Próbowaliśmy i tę kwestię rozwiązać. Dorosłym też nie jest łatwo, co widać na przykładzie matki Walerie, przegrała z problemami życiowymi. My wyciągnęliśmy wniosek: trzeba ze sobą rozmawiać, a jeśli to jest naprawdę trudne, to trzeba po prostu próbować, nieustannie.

Na następnym spotkaniu, które odbędzie się 23 października,
omówimy książkę Blue Jeans „Piosenki dla Pauli”.