Po feriach zimowych,
26 lutego spotkaliśmy się,
by porozmawiać o książce Elżbiety Safarzyńskiej
„Chcę żyć”.

Tym razem zastanawialiśmy się, czy patologia w rodzinie determinuje przyszłe życie, czy dziecko alkoholików jest skazane na bycie alkoholikiem.

Rozmawialiśmy o Robercie – bohaterze książki, ale i przywoływaliśmy znane nam przykłady z otaczającej rzeczywistości.

Robert, chłopak zdolny i niesamowicie inteligentny; mógłby zawojować świat. Mógłby… I Emil, kolega „diabłem podszyty”. Ma wszystko, ale niestety, za grosz oleju w głowie. To on stanie się źródłem nieszczęść, kolejnych w życiu Roberta.

Czytaliśmy również wiersze Roberta, które obrazują stan jego duszy.

A wiele się dzieje w jego duszy, o wiele za wiele, jak na młodego człowieka:

„(…) czego się boisz,

że jesteś nikim,

że słońce zajdzie na wschodzie?

że gwiazdę

z kamieniem pomylisz,

że zniszczy cię inny człowiek?

czego się boisz,

rozpaczy, biedy

bólu, czy samotności?

a może tego,

że w proch się rozsypiesz

i znikniesz, jak wszyscy

w nicości”.

Robertowi udało się okpić los czy może odczarować. I jakkolwiek tego byśmy nie nazwali, to trzeba przyznać, że ludziom zdarzają się takie rzeczy. Dobry Gliniarz, Zły Gliniarz (jak w książce Safarzyńskiej), Ksiądz, Nauczyciel, Terapeuta czy Przyjaciel – warto się ich „uczepić”, by posklejać swoje życie do kupy.

Nasze następne spotkanie odbędzie się 19 marca,
wtedy porozmawiamy o książce Jany Frey „Bez odwrotu”.  

Dorota Strychalska