Na naszym kolejnym spotkaniu
– 22 października – rozmawialiśmy o książce Katarzyny Bereniki Miszczuk „Druga Szansa”.

Tajemniczy szpital i bohaterka – Julia, która nie pamięta, jak się w nim znalazła. Jest sama, pozbawiona domu, bliskich. Każdego kolejnego dnia dowiaduje się o sobie coraz więcej szczegółów. To efekt terapii. Ale im więcej wie, tym bardziej jest zagubiona, i wręcz przerażona.

W ośrodku o nazwie Druga Szansa dzieją się dziwne rzeczy, w tajemniczych okolicznościach giną ludzie. I gdyby nie Adam, który wydaje się być normalny w tym nienormalnym świecie, ciężko byłoby jej przetrwać, zwłaszcza, że coraz bardziej nie ufa swojej terapeutce, Zofii. Adam, wymykając się spod kontroli sanitariuszy, zabiera ją na spacery, potrafi zabawić swoimi żartami, jest po prostu wyluzowany. Przytuli, wysłucha. Najważniejsze, że nie neguje niczego, ale też i nie wyolbrzymia. Szuka rozwiązań. A trzeba pamiętać, że cały czas „kuracjusze” Drugiej Szansy są na lekach, które zresztą po kryjomu sobie dozują. Muszą jakoś „zorganizować się” w tej szpitalnej rzeczywistości.

Zakończenie książki jest dość zaskakujące. Julia budzi się ze śpiączki. Wszystko, co się działo, okazuje się być snem. Ale o dziwo! To co było we śnie, jest i w realnym świecie. Jak to możliwe? – zastanawialiśmy się z klubowiczami. Próbowaliśmy też doszukać się drugiego dna książki. „Czytaliśmy między wierszami”. Kluczem dla nas okazały się być słowa: „Kto nie obudzi się, nie otworzy oczu, ten umiera”

Każdy mieszkaniec Drugiej Szansy (w sensie dosłownym) powinien przypomnieć sobie, kim jest, przywołać prawdę o sobie – wybudzić się z tej śpiączki, odrętwienia, zapomnienia. Wtedy przeżyje. Jeśli nie uda mu się, umrze. A w przenośnym?

Otóż, jeśli robimy złe rzeczy, mamy nieczyste sumienie i nie otworzymy oczu na to, jesteśmy jak ślepcy; zapadamy się, umieramy w sensie duchowym (czy moralnym – jak kto woli). Umieramy jako ludzie (odarci z człowieczeństwa).

Na koniec naszego spotkania spróbowaliśmy zrecenzować książkę jednym zdaniem. Chcemy „Drugą Szansę” polecić innym, bo warta jest tego. Ciekawi bohaterowie, wartka akcja trzymająca w napięciu. Trochę fantastyki, horroru, thrillera. Każdy znajdzie coś dla siebie.

A my spotykamy się 19 listopada i porozmawiamy o książce
Marioli Peisert „Nasza paczka”.

Dorota Strychalska