Z okazji Światowego Dnia Książki Miejska Biblioteka Publiczna w Kostrzynie nad Odrą serdecznie zaprasza Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kostrzynie nad Odrą na opowieść Tomasza Rzeczyckiego o polskich pasmach górskich dnia 23 kwietnia 2012 o godzinie 18.00.
Autor nietuzinkowego przewodnika turystycznego „Góry Polski” zaprezentuje cechy charakterystyczne poszczególnych pasm górskich, przeróżne ciekawostki z nimi związane oraz historię ich zagospodarowania.
Tomasz Rzeczycki (ur. 1975), mgr politologii po Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1999), jest poetą i satyrykiem, laureatem nagród i wyróżnień w Turniejach Jednego Wiersza im. Stanisława Horaka (1997–1999, 2001, 2006). W latach 1993–1997 jego tekstów satyrycznych można było posłuchać w audycjach kabaretu radiowego „Zespół Adwokacki Dyskrecja” w programie III Polskiego Radia, a w 2004 r. w audycjach radiowych Kabaretu „Długi”, również w programie III. Przez kilka lat Tomasz Rzeczycki prowadził autorską rubrykę satyryczną „Żartem na serio” w nieistniejącym obecnie tygodniku „Nowe Echo” w Tychach oraz rubrykę „Z buta frant” w zlikwidowanym już tygodniku „Wieczór” w Katowicach. W latach 2007–2008 występował na Kabaretowej Scenie Trójki w programach organizowanych przez Kabaret Długi. W latach 1999–2000 publikował teksty o tematyce turystycznej i przyrodniczej w tygodniku „Gazeta Zawierciańska Jura”. Równolegle zajmuje się badaniem historii zagospodarowania turystycznego gór Polski po 1945 r. oraz historią podziemnych tras turystycznych w Polsce. Prace z tego zakresu publikował w rocznikach „Wierchy” (od 2002), „Ziemia Prudnicka”, „Rocznik Jeleniogórski” oraz w miesięcznikach „n.p.m.”, „Sudety” i „Odkrywca”. Jest współautorem kilku podrozdziałów książki-monografii Gór Sowich „W cieniu Wielkiej Sowy” (wyd. 2006).
„Góry Polski” – recenzja – Zbysław Jugowic:
„Na szlaku” nr 7-8 (181-182), lipiec-sierpień 2004, s.48
„Tuż przed sezonem biblioteczka górołazów, acz nie tylko, wzbogaciła się o pięknie wydaną (aż zazdrość bierze każdego autora) książkę o polskich górach – całych, warto to podkreślić, bo dla wielu miłośników gór, w tym redakcji wartościowej „Gazety Górskiej”, określenie dotyczy to tylko północnej części Karpat. Autor, postać nieznana w kręgu wytrwanych „góropisarzy”, znakomicie zadebiutował dostrzegając wszystkie pasma od niemieckiej po ukraińską granicę. Pasmo po paśmie, trochę historii, sporo ciekawostek... Korzystał z dobrych źródeł, choć nie zdążył zapewne zapoznać się z pierwszą pozycją tego typu w Polsce, a mianowicie „Geografią turystyczną Sudetów” znawcy tego regionu – Krzysztofa R. Mazurskiego, który wyprzedził go o kilka miesięcy. Ale podobno udzielał konsultacji, jak i Andrzej Matuszczyk i Jacek Potocki. Rzeczycki nie jest jednak zwykłym kopistą i kompilatorem tekstów z innych pozycji. Wygląda na to, że był wszędzie, sam sprawdził, a co więcej – niekiedy sam ustosunkowuje się do pewnych zagadnień, czasami trochę uszczypliwie pod adresem geografów. Trochę dziwny jest zestaw piśmiennictwa: pozycje o różnej randze, nierównomiernie co do regionów. Z Sudetów brakuje, przykładowo, bardzo dobrego przewodnika Piotra Migonia i Jacka Potockiego po Karkonoszach czy wielu prac wspomnianego Mazurskiego. Rozumiem, że na pewno autor wykorzystał więcej, ale zestaw powinien być bardziej reprezentatywny. Książka, w ładnej, twardej oprawie, ilustrowana rozlicznymi fotografiami na bardzo dobrym papierze, mając charakter swoistego podręcznika czy kompendium, nie jest w żadnym wypadku nudna – wręcz przeciwnie, czyta się ją płynnie i z zainteresowaniem. Co więcej – każdy rozdział już po kilku zdaniach wciąga i nie pozwala odłożyć wydawnictwa na półkę. Choć niby oczywiste, że dla miłośników gór jasne jest, gdzie leżą Góry Kaczawskie czy Beskid Niski, to z wiedzą geograficzną u Polaków jest kiepsko. A chciałoby się, by książkę wykorzystywało jak najwięcej osób. Przydałaby się więc najzwyklejsza mapka regionalizacyjna”.
